Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, Anadolu’nun güzel köylerinden birinde, annesiyle birlikte yaşayan akıllı mı akıllı, saf mı saf ama kalbi tertemiz bir delikanlı varmış. Adı Keloğlan’mış.
Bir gün köyün üstünde garip bir ışık belirivermiş. Herkes korkmuş ama Keloğlan merakına yenik düşüp ışığın geldiği tepeye gitmiş. Orada, yumurta gibi parlayan, camdan yapılmışa benzeyen bir uzay gemisi bulmuş. Gemi kendi kendine açılmış ve içinden metalik sesli bir robot çıkmış:
— Merhaba dünya sakini. Ben Zoto! Biz Ay’da yaşıyoruz. Ay’ın ortasında sadece bir gecede açan, altın gibi parlayan nadir bir çiçek var: Altın Çiçek. Ancak onu ancak temiz kalpli biri bulabilir. Yardım eder misin?
Keloğlan önce biraz korkmuş ama sonra gülümsemiş:
— Ben temiz kalpliyim. Elimden geleni yaparım, ama anneme haber vereyim, yoksa merak eder.
Annesinden izin almış, robotla birlikte uzay gemisine binmiş ve ay ışığı gibi parlayan yollarla Ay’a doğru yola çıkmışlar.
Ay’a vardıklarında, her yer sessiz, bembeyazmış. Dağlar camdan, yıldızlar avuç içi kadar görünüyormuş. Ama Altın Çiçek saklambaç oynar gibi görünmüyormuş. Zoto demiş ki:
– Altın Çiçek, sadece iyilik yapınca ortaya çıkar.
Keloğlan başlamış Ay’daki yardıma muhtaçlara yardım etmeye. Ay Tavşanı’nın çatısı akıyormuş, onarmış. Yıldız Tozu Toplayıcısı’nın kaybolan küreğini bulmuş. Sonra, bir Ay Taşı’nın altında ağlayan küçük bir uzay kurbağası görmüş.
– Ne oldu sana küçük arkadaş? diye sormuş Keloğlan.
Kurbağacık demiş ki:
– Kuyruğum bir taşa sıkıştı, kurtulamıyorum.
Keloğlan, tüm gücüyle taşı kaldırmış ve kurbağayı kurtarmış. O an, Ay’ın ortasında kocaman bir ışık belirivermiş. Altın Çiçek ortaya çıkmış! Ay’ın karanlığını aydınlatan, ışıldayan, efsanevi çiçek gerçekten de varmış!
Zoto sevinçle bağırmış:
– İşte bu! Sen gerçekten temiz kalpli birisin, Keloğlan. Bu çiçek bizim dünyamızın simgesi. Sayende Ay kurtuldu!
Keloğlan Altın Çiçek’ten bir yaprak koparmış ve onu annesine götürmek istemiş. Zoto izin vermiş. Dünya’ya dönerken Keloğlan demiş ki:
– Uzay da köyümüz gibiymiş, iyilik her yerde işe yarar!
Ve o günden sonra Keloğlan ne zaman gökyüzüne baksa, Ay ona göz kırparmış sanki. Keloğlan da gülümsermiş:
– Merak etme Zoto, kalbim hep temiz kalacak!
Gökten üç yıldız düşmüş:
Biri Ay’daki dostluğa,
Biri temiz kalpli Keloğlan’a,
Biri de bu masalı okuyana! 🌟
Keloğlan ve Ay’daki Altın Çiçek Masalına benzeyen Keloğlan masalları okumak için bağlantıya tıklayabilirsiniz.